,,Dzień bez przemocy” oraz SPEKTAKL PT. ,,KOT W BUTACH” WG BRZECHWY

Dnia 15 czerwca 2010r. w SP nr 3 odbył się happening uświetniający ,,Dzień bez przemocy w szkole”. Uroczy program artystyczny zaproponowała społeczności szkolnej pedagog Dorota Paczka we współpracy z panią Anną Kowalską oraz panem Rafałem Pleśniakiem. Cała społeczność szkolna na dwie godziny stworzyła barwny, energetyczny czerwony kilim, który ubarwił salę gimnastyczną ( kolor ubioru i balonów był obowiązkowy). Uczniowie wyjaśniali, czym jest przemoc, śpiewali piosenki (m.in. ,Dziwny jest ten świat” Niemena wykonała Aleksandra Pruszyńska ) oraz bardziej lub mniej uważnie starali się wchodzić w dialog z pedagogami i Dyrekcją. A wszystko po to, aby spełniło się marzenie o szkole wolnej od agresji. Jak mantra brzmiały słowa raz po raz dobiegające z widowni : PRZEMOCY-STOP! Na koniec w górę wypuszczone zostały czerwone baloniki, z których ,,uszło złe powietrze” a uwolniona została dobra energia. Szlachetne poczynania obserwowali m.in. przedstawiciele straży miejskiej oraz policji w Kłodzku. Happening dokumentowała TV Sudecka. Na deser najwytrwalsi obejrzeli wdzięczną i mądrą przypowieść o przyjaźni, przedstawienie pt. ,,Kot w butach” opracowane przez uczniów klasy VI e pod kierunkiem polonistki Doroty Węgrzyn. W spektaklu na motywach bajki Jana Brzechwy pojawiły się także współczesne elementy humoru słownego i sytuacyjnego. Brawurową interpretacją tytułowego kota w butach popisał się Kamil Adamów. Przedstawienie okraszone było piosenkami wykonywanymi przez chórek aktorów przy akompaniamencie klawiszowym Zuzanny Szewczyk, dlatego przypominało musical. Dodatkowym efektem była choreografia opracowana do tańca zajączków (układ dla chłopców przygotowała uczennica Ula Perełka) i królewny ( układ przygotowany przez laureatkę turniejów tańca towarzyskiego Klaudię Nowacką). Wszelkie pomysły realizatorskie podsuwane przez uczniów wykorzystane zostały przez reżysera. Uczniowie wykonali scenografię i zadbali o rekwizyty w rekordowym tempie dwóch tygodni. Przedstawienie było barwne, żywiołowe i uwzględniało gust najlepszych i najbardziej surowych recenzentów, czyli uczniów klas 0 - 3. O tym, że małym widzom się podobało świadczyły roześmiane buzie, śmiech komentujący poszczególne sceny, cisza i gromkie brawa na koniec.